COLUMN | ’Nu al?’ vragen de studenten verbaasd als we aankondigden dat dit de laatste les medisch rekenen is. ‘Ik begon het net leuk te vinden!’ Dat hadden we niet verwacht. Medisch rekenen staat niet bekend als het favoriete vak van mbo-studenten. Tijdens open dagen en introductiemomenten horen we vaak dat studenten er enorm tegenop zien. Maar inmiddels hebben wij een manier gevonden om het wél leuk (en nuttig!) te maken voor onze studenten: we brengen medisch rekenen tot leven.
Het mbo is een plek waar werelden samenkomen. Ik (Anouk) ben opgeleid als verpleegkundige en breng jaren praktijkervaring mee uit het ziekenhuis. Ik weet precies waarom iemand een medicijn krijgt of wat sondevoeding betekent voor een patiënt. Frank, met een achtergrond in het basisonderwijs, heeft een talent voor het helder uitleggen van complexe rekenregels. Samen staan we voor de klas bij de opleiding Verzorgende IG en geven we onder andere het vak medisch rekenen. Daar ontmoeten onze werelden elkaar.
Vrijdag vind ik (Frank) het hoogtepunt van onze week. Op deze dag komt alles samen: de theorie uit de lessen, de praktijk van de zorginstelling en de nieuwsgierigheid van de studenten. We geven les in een lokaal binnen een zorginstelling, waar we studenten van die instelling opleiden. Hier hangt een andere dynamiek dan in de lokalen op school, want verderop in het gebouw gebeurt het echte werk: zorgverleners lopen af en aan, bewoners schuifelen voorbij en kijken nieuwsgierig naar binnen.
Ik geef hier de hele dag les aan de studenten. Frank komt in de middag voor de generieke vakken (Nederlands, rekenen, burgerschap). Onze samenwerking is een feestje, we vullen elkaar precies aan: ik brengt de medische praktijk in, Frank zorgt dat de berekeningen echt begrepen worden. Tijd voor medisch rekenen!
Onze studenten komen terug van hun pauze en nemen plaats. Benieuwd naar de les, maar ook gespannen voor het rekenen. Sommigen scrollen nog snel door hun telefoon, anderen bestuderen alvast de materialen op tafel. Daar liggen zuurstofflessen, bijbehorende slangen en maskers klaar. ‘Waarom moeten we dit eigenlijk allemaal kunnen uitrekenen?’ vraagt een student met gefronste wenkbrauwen. Een ander zucht: ‘In de praktijk is tóch alles anders!’ En daar ligt precies de kracht van onze samenwerking.
Ik leg uit waarom een fout in een berekening het verschil kan maken tussen een veilige en een gevaarlijke situatie. In de zorg leren we methodisch werken om kwaliteit te leveren. Frank pakt daarop het bord erbij en maakt de berekening visueel, zodat iedereen het snapt. Door de materialen mee te nemen, maken we het tastbaar en ‘echt’ voor de studenten. We hebben al uitgelegd waarom het belangrijk is, maar nu zien ze ook echt wát ze uitrekenen. Terwijl de studenten zich verdiepen in de sommen, valt er steeds vaker een kwartje. Verwarring maakt plaats voor begrip, en zelfs een vleugje zelfvertrouwen.
De komende weken duiken we in verschillende onderwerpen: vochtbalans, het uitrekenen van in- en output, en het instellen van een sondevoedingspomp. Wekenlang dompelen we de studenten onder in de wereld van medisch rekenen. Eerst klinkt er nog twijfel, maar iedere vrijdag zien we het begrip groeien. De vragen worden minder, het zelfvertrouwen groter. En dat is precies waar we het voor doen.
Aan het einde van de laatste les verzuchten de studenten dat ze het jammer vinden dat het alweer afgelopen is. ‘We zaten er net zo lekker in.’ Wij kijken elkaar aan en weten: medisch rekenen is wél leuk. Missie geslaagd.
Deze column is geschreven door columnistenduo Frank Hofman en Anouk Toonen. Beiden docent in het team van de opleiding Verzorgende-IG van het Deltion College.