COLUMN | Het is een snikhete middag in september. De nieuwbakken eerstejaarsstudenten staan elkaar onwennig aan te kijken, terwijl de zon genadeloos op het kunstgrasveld brandt. Een week vol rondleidingen, kennismakingsspelletjes en het activeren van licenties zit erop. Nu staat de afsluitende sportdag van de introductieweek op het programma.
Op papier vormen ze al een klas, maar in de praktijk nog niet. Voorzichtige vriendschappen beginnen zich te vormen, maar het kan nog alle kanten op. Samen met onze collega’s moedigen we de groep enthousiast aan. Stiekem verlangen we naar een koud drankje op een terras, maar we weten: dit is een cruciaal moment in het schooljaar. Juist nú moeten we investeren om het groepsgevoel van papier naar praktijk te brengen.
Een week later. In het klaslokaal luisteren studenten naar de uitleg, in het skillslokaal oefenen ze praktische vaardigheden. Ook bespreken we de basisregels: haren vast, uniformjasje aan, sieraden af. We blijven het herhalen. Een andere belangrijke regel: op tijd komen. Is de deur dicht? Dan ben je pas het volgende lesuur weer welkom. Het leidt tot groot protest. Eén student is woest: we kunnen als docenten toch wel rekening houden met de reistijd? Wat als er een bus uitvalt of als er file staat?
Maar we houden voet bij stuk: we horen wat je zegt, maar dit zijn de regels. Want we weten: wanneer we in deze fase streng zijn, hebben we daar het hele jaar profijt van. Als we nu strak op de ‘kleine’ dingen zitten, zoals vijf minuten te laat komen, voorkomen we een glijdende schaal. Als we nu een goed fundament hebben, kunnen we daar het hele jaar op bouwen.
We zien het groepsgevoel groeien. Studenten helpen elkaar tijdens de les en in de pauzes zien we steeds vaker groepjes ontstaan. We zijn niet de enigen die daaraan meebouwen. In de begeleiding van projecten, in coachgesprekken, tijdens praktijklessen en stagebezoeken – op allerlei momenten werken we samen met onze collega’s om deze groep te helpen groeien.
Inmiddels zitten we driekwart in het schooljaar. Er is een echte klas ontstaan. Tijdens een project koken onze studenten voor een groep ouderen. Op de foto’s die we doorgestuurd krijgen zien we onze studenten stralen. Ze werken samen, serveren eten en gaan in gesprek met de gasten. We voelen ons trots.
En vandaag? Vandaag versieren we het lokaal met slingers en eten we beschuit met muisjes. Voor één van hen. Eén van ons. De student die binnenkort met zwangerschapsverlof gaat. We maken foto’s, geven cadeautjes en lachen om herinneringen die nog geen jaar oud zijn, maar nu al dierbaar. We kijken naar een groep die een team is geworden. Niet door wat wij deden – maar door wat zij samen hebben gedaan.
Missie geslaagd.
Frank Hofman en Anouk Toonen zijn docent in het team van de opleiding Verzorgende-IG van het Deltion College.