COLUMN | In onze vorige column noemden we het al: de eerste weken van het schooljaar – de ‘Gouden Weken’ – zijn hét moment om routines en structuur op te bouwen waar je de rest van het jaar profijt van hebt. Maar eerlijk is eerlijk: die regels hebben soms onderhoud nodig. Want in de loop van het jaar verslapt er wel eens iets.
Daarin verschillen wij net een beetje van aanpak. Ik (Anouk) ben van het type ‘zo doen we het, en zo blíjven we het doen’. Frank is wat soepeler: hij vindt het vooral belangrijk dat studenten aanwezig zijn. In september is hij nog streng: ‘Nee, de deur is dicht, je komt er niet meer in!’ Maar vanaf oktober klinkt het vaker: ‘Wat zeg je? De bussen zaten vol? Ach ja, dat is ook vervelend, kom maar gauw binnen.’
Op maandagochtend om 08.30 uur is het hard werken voor Frank. Hij heeft dan de eerstejaars BOL-klas. Niet het meest geliefde moment bij studenten. De afspraak is: tot 08.40 uur kun je binnenkomen, daarna blijft de deur dicht tot het volgende lesuur. Maar ja, treinen hebben vertraging, bussen zijn overvol… Naarmate het schooljaar verstrijkt, glijdt de regel langzaam weg.
Daarom bedenk ik een uitdaging: ‘Als jij deze periode de regel strak handhaaft dan trakteer ik je op lunch!’ Frank, dol op lekker eten én niet vies van een weddenschap, is om.
Maandag 1: om 08.42 uur klopt er eentje op de deur. ‘Nee, sorry, de deur zit dicht!’ Om 08.45 uur nog een, en om 08.50 uur weer een. Maar: de toon is gezet.
Maandag 2: geen enkele student komt meer te laat. De regel werkt.
Frank meldt het mij vol trots. Ik lach en zeg: ‘Zie je wel? Het werkt meteen!’
De weken vliegen voorbij. Af en toe waagt iemand nog een poging, maar Frank blijft standvastig. Vriendelijk, maar duidelijk. De deur blijft dicht. En met elke week groeit zijn voorpret: straks die lunch bij het leerbedrijf van de horecaopleiding! Hij heeft de kaart op intranet al bekeken. Een club sandwich? Of toch het broodje carpaccio uit de bakkerswinkel?
Op de maandag staat hij zoals altijd bij de deur. De studenten druppelen binnen, hij maakt een praatje: ‘Hoe was je weekend? Moest je werken? Stagelopen?’ Om 08.40 uur sluit hij de deur. Strak volgens de afspraak. Even later loopt hij door het lokaal, een student heeft een vraag. Frank buigt zich over de laptop om iets te bekijken…
En dan gebeurt het. Frank:
De deur vliegt open. Een student komt binnen. ‘Goedemorgen meneer!’ Ik (Frank) kijk op, zeg op de automatische piloot: ‘Goedemorgen, ga maar lekker zitten!’
De laatkomer klapt haar laptop open en gaat aan het werk. Een paar tellen later verschijnt er een gezicht in het ruitje van de deur. Anouk. En dan besef ik het pas. De verslapping. Anouk opent de deur, kijkt me aan en zegt niets. Ze hoeft ook niets te zeggen. Ik weet genoeg. De deur sluit met een teleurgestelde klik.
De club sandwich blijft voorlopig op het intranet.
Terugkomend op de Gouden Weken: regels stellen is één, ze volhouden is twee. Toch jammer van de club sandwich. Maar gelukkig hoeven we het niet alleen te doen, maar hebben we collega’s om elkaar scherp te houden. Het belangrijkste leermoment? Ook wij blijven leren.