COLUMN | Toen ik in juli begon als voorzitter van JOBmbo, wist ik één ding zeker: ik wil me inzetten voor échte gelijkwaardigheid van mbo-studenten. Niet alleen in woorden, maar in beleid, wetgeving en de dagelijkse praktijk. Want wat ik zelf – en veel van mijn medestudenten – ervaar, is dat we nog altijd niet serieus genoeg genomen worden.
Nog steeds worden mbo’ers geweigerd bij de deur van kroegen of clubs. Nog steeds vinden mbo-studenten geen kamer, omdat huisbazen alleen hbo’ers en wo’ers in hun pand willen. Nog steeds krijgen mbo’ers minder studiefinanciering dan hbo- of wo-studenten.
Samen hebben we de taak om discriminatie van mbo-studenten aan te pakken: in de woningmarkt, het uitgaansleven, financiële regelingen, in alles. Alleen dan kunnen we gelijkwaardigheid creëren.
Oud-minister Dijkgraaf heeft een mooi begin gemaakt toen hij in maart 2024 een kamerbrief schreef waarin hij het onderwijsstelsel beschouwde als waaier en niet als ladder. Hiermee wilde hij meer gelijkwaardigheid creëren tussen de verschillende onderwijstypes. Door de ‘waaier’ breed te introduceren is er zeker meer waardering gekomen voor het mbo. En toch: waardering is misschien steeds vaker voelbaar, maar nog lang niet altijd tastbaar.
Er is sindsdien weinig concrete vooruitgang geboekt. Dijkgraafs opvolger Bruins – nu ook alweer afgetreden als minister – had mooie woorden over voor het mbo, maar echte stappen naar gelijkwaardigheid bleven uit.
Het is tijd dat we de symbolische waardering omzetten in concrete acties. Een structurele stap zou zijn om in artikel 1 van de Grondwet expliciet op te nemen dat discriminatie op basis van opleiding verboden is. Want zolang het niet zwart op wit staat, kunnen clubs en huisbazen mbo’ers de deur blijven wijzen.
Maar laten we eerlijk zijn: een grondwetswijziging is wel heel ambitieus. Bovendien kost het enorm veel tijd. En bij JOBmbo zijn we niet zo van het wachten. Daarom zet het nieuwe bestuur van JOBmbo de stevige lijn van het vorige bestuur voort: we blijven ons ook het komende studiejaar hard maken voor gelijkwaardigheid. Dat doen we door op te komen voor de rechten van de mbo-student. Door ons fel uit te spreken tegen discriminatie. Door ervoor te zorgen dat we aan tafel komen met ministers en staatssecretarissen. Door samenwerking op te zoeken met bestuursleden van onderwijsraden en vakbonden.
De tijd van symbolische politiek is voorbij! Het wordt tijd voor actie. Mbo-studenten worden al te lang ongelijkwaardig behandeld. Daarom zetten wij ons ieder jaar keihard in voor onze studenten. Wij zijn hun stem. Wij produceren geen symbolisch geluid; onze stem is echt en hoorbaar. Door heel Nederland.
Maurits Brus, voorzitter JOBmbo