Hesjtek teacherlife

COLUMN | In een tijd waarin discussie is over het verbannen van mobieltjes tijdens de les, houden sommige docenten vast aan het scoren via social media. Ja ja, vrij land en we moeten vooral laten zien hoe leuk ons vak is en zo. Maar sommige collega’s zijn daarin zo succesvol en hip en lollig en alles, dat ik ze met liefde onder bergen nakijkwerk zou willen bedelven.

Ja, ik heb een haat-liefdeverhouding met die ‘tiktokkende’ docenten die tijdens de les continu een camera op zichzelf gericht houden, in de hoop dat er iets lolligs gebeurt waardoor je kunt laten zien hoe bijdehand je bent. Vaak best grappig, en het is belangrijk om vooral ook te laten zien hoe leuk en afwisselend het lerarenbestaan is, maar #teacherlife komt me af en toe de neus uit. Bij onze collega’s in het vo zag ik dit jaar een nieuwe ontwikkeling: jezelf filmen terwijl je een examenkandidaat belt om het heugelijke feit mede te delen dat deze geslaagd is. Ik heb tenminste geen enkel filmpje gezien waarin een mentor op empathische wijze mededeelt dat de leerling nét 0,2 punt tekortkomt, maar misschien heb ik wat gemist.

Of zou zo’n filmpje wat raar zijn? Ik kijk nergens meer van op, nu ik op de site van een grote krant twee giebelende docenten, jonge kerels, heb gezien die voor de grap een leerling belden maar ook weer ophingen, zonder mededeling over haar examenuitslag. Het meisje had zich namelijk in een chatberichtje wat ongelukkig uitgedrukt tegenover een van de mannen. En dus hangen ze proestend op, zonder mede te delen of ze geslaagd is of niet.

Ik zag het filmpje en riep tegen mijn scherm: ‘Gast…het gaat NIET OVER JOU!’ Ik bedacht hoe het filmpje tot stand moest zijn gekomen. Hoe de ene docent tegen de andere zei dat het meisje een dubieus berichtje had gestuurd. Ze had iets geschreven over dat ze een oude man was tegengekomen die op hem leek. Daar gingen ze het over hebben, ‘noem je mij oud?’ En dat ze dan, aan het eind, voor de gein gingen ophangen. En o ja, het moest wel gefilmd worden, dus de mobiel moest op een statief, of tegen een stapel boeken aangezet worden. ‘En zet jij het dan op TikTok en Insta?’

Lachen man. Nou ja, op Twitter beklaagde ik me erover. Ik noemde de grap ‘misplaatst’. Gelukkig waren velen het met me eens, hoewel er ook genoeg mensen waren die het hilarisch vonden en die het vonden getuigen van een goede band tussen leerling en leraren. Dat laatste is natuurlijk ook zo. Maar hoeveel docenten figureren inmiddels al niet ongewild in memes en filmpjes, zonder het te weten, en niet bepaald op een flatterende manier? Is het dan wel aan een leraar om dan een leerling te betrekken bij een lollig bedoeld filmpje? Ik merk dat ik me steeds meer begin te storen aan die hippe leraren op sociale media. ‘Jalousie de métier misschien’, opperde een collega. Wellicht. Ik ben wel eens gevraagd te figureren in TikTok-filmpjes van studenten, maar ik houd de boot zoveel mogelijk af. Ik ben ook niet zo hip en grappig, vrees ik. Ik probeer gewoon mijn werk te doen, en iets extra’s doe ik wel als ze me vlak voor de examens nodig hebben, of als ze met leer- of leesachterstanden te kampen hebben. Minder sexy misschien, maar het is wat ik doe.

Ik weet oprecht niet of dit soort filmpjes en socialmedia-accounts goed zijn voor ons imago. Gelukkig zijn er genoeg docenten, zoals onze Kirsten Cuppen in het mbo, die een vlot verhaal op social media combineren met uiterst nuttige en serieuze initiatieven als ‘Blijf in het onderwijs’, om startende docenten te inspireren. Ik hoop dat ze daar niet te veel tiktokken.