Het was feest in praktijkcollege De Schakel in Haarlem, op schrikkeldag. De kantine zat bomvol, omdat leerlinge Joelle Verbaten (16) de tienduizendste praktijkverklaring mocht ontvangen. Een formidabel aantal, dat bewijst dat leren in de praktijk een geslaagde formule is. Mariëlle Paul, minister voor Primair- en Voortgezet Onderwijs, reikte deze speciale praktijkverklaring uit.
Kijken naar waar leerlingen goed in zijn, in plaats van benadrukken wat ze niet of minder goed kunnen. En daar erkenning voor geven. Iedereen die in de Haarlemse school De Schakel een kort woordje mag doen, van schooldirecteur Wouter Vreeke tot minister Mariëlle Paul, vertelt een eigen variant op bovenstaande zinnen. Het is de kern van de praktijkverklaring, die is bedoeld voor leerlingen voor wie een volledige mbo-opleiding (nog) niet lukt. Maar die zich in de beroepspraktijk wel vaardigheden eigen maken waar ze mee vooruit kunnen. Die bovendien door het bedrijfsleven erg gewaardeerd worden. ‘Oh zeker’, reageert Claudia Reiner, duovoorzitter van SBB. ‘Leerlingen als Joelle doen betekenisvol werk waar bedrijven graag gebruik van maken. Voor alle 250.000 bij ons aangesloten leerbedrijven vormt deze mijlpaal een motivatie om nog beter te gaan opleiden.’
Groeien
In de zomer van 2019 werden de eerste praktijkverklaringen overhandigd, bijna vijf jaar later is Joelle Verbaten nummer tienduizend. Bij Woonzorgcentrum Sint Jacob leerde ze om fijn contact te maken met de bewoners, en samen te werken met het team. Daarmee heeft ze bewezen dat ze ‘de werkprocessen die horen bij een assistent dienstverlening in de zorg’ beheerst: ‘Bij Sint Jacob heb ik vooral meer zelfvertrouwen gekregen. Ik kan veel meer dan ik dacht.’ Joelle’s stagebegeleider, Lisette van der Wal, beaamt dat: ‘Ik heb Joelle zien groeien, zag dat ze een kick kreeg van het halen van haar praktijkverklaring.’ Ter bevestiging vertelt Joelle dat ze nu een opleiding volgt aan het ROC van Amsterdam.
Ambities
Die ontwikkeling is kenmerkend voor de praktijkverklaring, stelt minister Paul: ‘Uiteindelijk wil iedereen erkenning en waardering voor wat je kunt. Daardoor ontdek je ook waar je ambities liggen en wil je in die richting verder komen.’ In reactie wil Joelle van de minister weten van welke praktijkervaring zij nog steeds profijt van heeft. Paul vertelt over haar eerste bijbaantje bij de ondertussen failliete V&D (‘niet mijn schuld, mensen!’) waarin ze leerde om vooral rustig te blijven wanneer een klant lastig doet. ‘En gewoon vragen wanneer je iets niet weet. Dat maakt je werk echt veel gemakkelijker.’
Met het zetten van de handtekeningen onder de praktijkverklaring van Joelle en het neerdalen van een confettiregen op de aanwezigen, eindigen de officiële feestelijkheden. Ruim binnen het tijdschema. Praktijkmensen houden nu eenmaal minder van praten, ze pakken liever aan.